او را تأمين كند. در نظام اسلامي سه گروه از هشت گروه مستحق زكات «فقرا، مساكين و بدهكاران» هستند. كساني كه بدون تقصير مبتلا به فقر، مسكنت و بدهكاري مي‌شوند، مي‌توانند از زكات استفاده كنند. بنابراين، هيچ ضرورتي ايجاب نمي‌كند كه كارفرما را ملزم كند تا در برابر روزهاي تعطيلي نيز مزد بپردازد يا كارگر را در برابر بيكاري يا بيماري بيمه كند. البته اگر كارگر و كارفرما راجع به اين امور به توافق برسند باكي نيست، اما الزام و اجبار كارفرما شيوة منحصر به فرد و غير قابل اجتناب نيست. ما نيز معتقديم كه هر كس حق دارد خود و خانواده‌اش از خوراك، پوشاك، مسكن، بهداشت، مراقبت‌هاي پزشكي، خدمات لازم اجتماعي و ساير مايحتاج زندگي در حد متوسط برخوردار باشد. در فقه اسلامي گفته مي‌شود كه نيازهاي زندگي اشخاص فقير بايد تا سطح زندگي متوسط افراد جامعه تأمين شود. راه تأمين كردن افراد جامعه منحصر در آنچه نويسندگان اعلاميه پيشنهاد و توصيه كرده‌اند، نيست و راه‌هاي بهتري نيز وجود دارد. نهايت اينكه اگر همة راه‌هاي ديگر به بن بست انجاميد، دولت موظف است كه براي شخص زمينة زندگي آبرومندانه را فراهم آورد.

مفاد مادّة بيست و ششم ناظر به حق آموزش و پرورش و چگونگي آن، مورد تأييد است.

مادّه بيست و هفتم: هر كس حق دارد در زندگي فرهنگي جامعه شركت كند، از فنون و هنرها متمتع گردد و در پيشرفت علمي و فوايد آن سهيم باشد. هر كس حق دارد از حمايت منافع معنوي و مادي آثار علمي فرهنگي يا هنري خود برخوردار شود.

آنچه در اين مادّه آمده، درست است، مشروط بر اينكه مخالف مصالح اجتماعي نباشد و به بيان ديگر، با حق اللّه و حق جامعه، به‌خصوص در زمينة بهره‌مندي از فنون و هنرها و برخورداري از منافع آثار هنري، در تعارض نباشد. در رويکرد ديني حقوق بشر، هرزگي و بي‌بندوباري، ترويج فساد و فحشا هنر نيست.