گفت كه از اين قبيل كارها لذت مى‌برند، بلكه به آنها عشق مي‌ورزند. زن طبعاً و فطرتاً دوست دارد كه بچه‌دار شود، كودكش را در آغوش بكشد، بر زانو بنشاند، به او شير يا غذاهاى ديگر بدهد، دست و صورت او را بشويد، لباسهاى او را تعويض كند، وسائل سرگرمى و شادى او را فراهم آورد، با او بازى كند و او را بخنداند و... . مرد هم كمابيش از اين‌گونه كارها لذت مى‌برد امّا به خوبى زن از عهدة آنها برنمى‌آيد. اين واقعيت هم با تجربيات ساده و روزمره و هم توسط مطالعات و تحقيقات روان‌شناسان قابل تأييد است. در اين زمينه مطالعة آثار روان‌شناسان زن حايز اهميت است، زيرا آنان به دليل اطلاعات علمي و زن بودنشان بهتر از روان‌شناسان مرد از ويژگي‌هاي روحي زنان آگاهي دارند و گفتار آنان به واقع نزديك‌تر خواهد بود.

2 ـ 2. مهرورزي

يكى ديگر از اختلافات روحى مهم زن و مرد كه تا حدودي معلول اختلاف نخستين مي‌باشد اين است كه زن به لحاظ رواني علاقه دارد ديگران به او مهر بورزند، در حالى كه طبع مرد اين است كه ديگران را دوست بدارد و به آنان مهر بورزد. زن تلاش مي‌كند كه دل از مرد بربايد و او را مجذوب و اسير خويش سازد؛ در صورتى كه همة فكر مرد آن است كه دل به زن دهد و شيفته و گرفتار او شود. زن اگر نتواند محبت مردى را متوجه خود گرداند، احساس خلأ روحى مى‌كند، اعم از اينكه مجرد يا شوهردار باشد؛ در صورتي كه مرد وقتى احساس خلأ روحى مى‌كند كه نتواند حب خود را به زنى معطوف كند. زن در جست‌وجوى محب است و مرد در پى محبوب. زن در انديشه است كه چگونه محبوب مرد گردد و مرد تلاش دارد كه به زن شايسته‌اي دل بدهد، خلاصة كلام آنكه مرد عاشق و زن معشوقه است.

نكتة بسيار جالب توجه اين است كه دست آفرينش وسيلة دلربايى را نيز در اختيار