با اين رويكرد كه از اين گروه آيات نيز مي‌توان موارد اشتراك وتساوي زن و مرد را استنباط كرد.

از ميان زنان تاريخ، مريم، دختر عمران و مادر حضرت ـ عيسى على نبينا و آله و عليه السلام ـ تنها زنى است كه قرآن كريم او را به نام ياد مي‌كند. ساير زنانى كه در اين كتاب شريف ذكرى از آنان به ميان مى‌آيد، از طريق انتسابى كه به مردى داشته‌اند مشخص شده‌اند. بعضي از آنها به عنوان زنان شايسته و بعضي ديگر نمونة زنان خطا‌كار معرفي مي‌شوند.

در يك نگاه كلي، انواع زناني را كه در قرآن كريم به گونه‌اي به سرگذشت آنان اشاره شده است، مي‌توان به چند دسته تقسيم كرد:

1 ـ 3. همسران پيامبران

1. نخستين زنى كه در قرآن مجيد به او اشاره شده، همسر حضرت آدم ـ على نبينا و آله و عليه السلام ـ است كه نام او «حوا» تنها در روايات آمده است. حوا در آيات متعددي به عنوان همسر حضرت آدم معرفي شده است.[1] در آية شريفة«يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى؛ اى مردم، بي‌گمان ما شما را از مردى و زنى آفريديم» نيز مطابق تفسيرى كه مقبول ماست، مراد از «ذكر» آدم است و مراد از «انثى» حوا؛ با اين استدلال که آيه شريفه در مقام نفي تبعيضات نژادي و قومي است.

2. زن حضرت نوح ـ على نبينا و آله و عليه السلام ـ به عنوان انسان كافري كه به شوهر خويش خيانت كرد و جهنمى شد، معرفى شده است.[2]

3. دربارة زن حضرت ابراهيم ـ على نبينا و آله و عليه السلام ـ كه ساره نام داشت،

بقره (2)، 35 ـ 36؛ نساء (4)، 1؛ اعراف (7)، 19 تا 25 و 27 و 189 و 190؛ طه (20)، 117 و 121 و 123.