لفظ مذكر آمده باشد. مثلاً آية شريفة «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَام»[1] مي‌رساند که روزه بر مؤمنان (زنان و مردان) واجب است و هرگز به اين معنا نيست كه روزه فقط بر مردان واجب باشد.

البته در مواردي براي دفع توهم اختصاص، صيغه‌هاي مذکر و مؤنث در کنار هم به کار رفته است که تأکيدي بر اشتراک در تکاليف مرد و زن است؛ يعني مرد و زن در حكم و تكليف مزبور هيچ فرقى با يكديگر ندارند؛ مانند اين آيات شريفه، «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ... وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ...؛[2]اي پيامبر! به مؤمنان بگو چشم‌هاي خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند و عفافشان را حفظ کنند ... و به زنان با ايمان بگو که چشم‌هاي خود را (از نگاه هوس‌آلود) فرو گيرند و دامان خويش را حفظ کنند». «الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ؛[3] هر زن و مرد زنا كار را صد تازيانه بزنيد». «السَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالاً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ؛[4] دست مرد و زن دزد را، به کيفر عملي که مرتکب شده‌اند، به عنوان يک مجازات الاهي قطع کنيد، و خداوند توانا و حکيم است». چنان‌که گفتيم، يادآوري زنان در کنار مردان در آيات شريفه تأکيد بر يكساني مرد و زن در تکاليف است.

شايد رمز اختلاف تعبير در دو آية شريفه اين باشد كه معمولاً مردان بيشتر از زنان مرتكب جرم سرقت مى‌شوند. اما در تحقق جرم زنا كاركرد زنان بيشتر است. زنايي که با اجبار کامل مرد صورت بگيرد و زن در فراهم ساختن موجبات و مقدمات آن هيچ‌گونه تأثيرى نداشته باشد، به ندرت اتفاق مي‌افتد.