اعلاميه جهانى حقوق بشر براى كرامت و آزادى انسان ارزش زيادى قايل است. از نظر اين اعلاميه، چون انسان داراى كرامت، حرمت و احترام است داراى يك سرى حقوق اساسى و بنيادى است؛ ولى اين پرسش مطرح است كه آيا كرامتى كه براى انسان ثابت است، بايد هميشه و در همه جا رعايت گردد يا اين كه حد و مرزى دارد؟ تاريخ بشرى شاهد افراد جنايت‌كارى بوده است كه زمين را از خون انسان‌هاى بى‌گناه سيراب نموده‌اند. «نرون» كه در خون‌ريزى ضرب‌المثل تاريخ است، مى‌گفت: «اى كاش! همه انسان‌ها يك گردن داشتند تا من با يك ضربه شمشير، همه آنان را از بين مى‌بردم!» كشور ما نيز افرادى هم‌چون «چنگيز» را به خود ديده است. نقل شده او در شهر نيشابور حدود يك ميليون انسان را به قتل رسانيد. حتى به حيوانات هم رحم نكرد و سگ‌ها و گربه‌ها را از دم تيغ گذراند!! حال آيا چنين انسان‌هايى، داراى كرامت بشرى و احترام هستند؟! اگر به چنين افرادى دست‌رسى پيدا كنيم، آيا براى حفظ كرامت انسانى بايد ابتدا به آنان تعظيم و احترام نماييم و سپس حداكثر آنان را به مجازاتِ حبس محكوم سازيم؟! آيا به عنوان «پرهيز از مجازات موهن» بايد جنايت‌كاران جنگىِ اسراييلى، از اجراى قانون عدالت معاف باشند؟! آيا به عنوان پرهيز از مجازاتِ موهن و خشونت‌آميز، جنايت‌كاران تنها مى‌بايستى به زندان محكوم گردند و در زندان هم بايد براى آنان بهترين وسايل رفاهى و تفريحى فراهم آيد؟! منظور تدوين‌كنندگان اعلاميه جهانى از كرامت، چه نوع كرامتى است؟ آيا اين حق با اين وسعت و اطلاقش قابل قبول است يا بايد استثناهايى را بر آن پذيرفت؟ بديهى است كه اطلاق و عموم كرامت بشرى با هيچ منطق و برهانى قابل پذيرش نيست و حتماً استثنا دارد. بحث اين است كه چه كسى بايد اين موارد استثنا را مشخص نمايد و مرجع تصميم‌گيرى و تعيين مصاديق آن كيست؟ اگر اين مهم به قانون اساسى يا قانونِ عادى هر كشورى سپرده شود، تعبير و تفسيرهاى مختلفى از آن پديد مى‌آيد و هر كشورى قانون خويش را عادلانه و موافق با كرامت انسانى خواهد دانست. اگر مجازات اعدام، خشونت‌آميز تلقى شده و با «حق حيات» منافى دانسته شود، در اين حالت افرادى مانند: نرون و چنگيز از اين مجازاتِ به اصطلاح موهن و خلافِ شئون انسانى در امان خواهند بود و براى حفظ كرامت ايشان تنها بايد چند سالى به مجازات حبس محكوم گردند!!

به هر حال در موارد متعددى از اعلاميه جهانى حقوق بشر ابهاماتى وجود دارد كه تفسيرهاى متفاوت و گاه متضادى را برمى‌تابد. شايد اين ابهام‌ها عمداً در اين اعلاميه گنجانده