امام صادق(عليه السلام) مى‌‌فرمايد، زمانى كه قائم ما قيام كند از سوى مردم نادان عصر خود با سختى‌‌ها و مشكلاتى مواجه مى‌‌شود سخت‌‌تر از آنچه پيامبر(صلى الله عليه وآله) از جاهلان دوران جاهليّت ديد! فضيل بن يسار با تعجب از امام مى‌‌پرسد چگونه چنين مى‌‌شود؟ حضرت مى‌‌فرمايند: پيامبر(صلى الله عليه وآله) به سوى مردمى مبعوث شد كه سنگ‌‌ها و صخره‌‌ها و چوب‌‌هاى تراشيده مى‌‌پرستيدند، اما قائم ما كه قيام كند به سوى مردمى خواهد آمد كه همگى با تأويل كردن قرآن برعليه او استدلال مى‌‌كنند؛ يعنى مى‌‌گويند قرائت ما از قرآن درست است و حرف شما باطل است! و بدين‌‌ترتيب خون دلى كه امام زمان(عليه السلام) از عالِم‌‌نماهاى زمان خود مى‌‌خورد بيش از خون دلى است كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) در راه هدايت مردم دوران جاهليت خورد.

پيشينه تعدد قرائت‌‌ها در اسلام

پيشينه تعدد قرائت‌‌هاى متون اسلامى به صدر اسلام بازمى‌‌گردد، با اين تفاوت كه نام اين كار در آن هنگام «تفسير به رأى» بود. هم چنين در آن زمان، صاحب هر رأى ـ يا قرائت ـ ديدگاه ديگران را نادرست مى‌‌دانست، اما مفسران نوين، شگرد بهترى يافته‌‌اند و همه تفسيرها و برداشت‌‌ها را در عرض يكديگر صحيح مى‌‌دانند، گرچه هيچ وجه جمعى ميان آنها نباشد و كاملا بر ضد يكديگر باشند!