كسانى از روى شيطنت، يا جهل و غفلت، در صدد القا و اشاعه اين شبهه برمى‌‌آيند و مى‌‌گويند: زندگى و رفتار ائمه اطهار مربوط به زمان و شرايط اقليمى و جغرافيايى خاصى بود و با توجه به تغيير زمان و ساير شرايط، امروزه نمى‌‌توان به رفتار و زندگى آنها تأسّى كرد. امروزه نمى‌‌توان زندگى حضرت زهرا(عليها السلام) را كه مربوط به 1400 سال قبل بود، الگوى زنان قرار داد و ادعاى تأسّى و تبعيت از ايشان غيرواقعى و غير عملى است.

شكى نيست كه قرآن ما را به تأسّى و تبعيت از رسول اللّه(صلى الله عليه وآله) دعوت مى‌‌كند و مى‌‌فرمايد: لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللّهَ وَ الْيَوْمَ الْأَخِرَ وَ ذَكَرَ اللّهَ كَثِيراً؛[1] هر آينه شما را در [خصلت‌‌ها و روش]پيامبر خدا نمونه و سرمشق نيكو و پسنديده اى است، براى كسى كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خداى را بسيار ياد مى كند.

علاوه بر اطلاق اين آيه كه بر تأسّى به رسول خدا(صلى الله عليه وآله) را در همه شؤون زندگى تأكيد مى‌‌كند، روايات متواترى وارد شده كه ما را به تأسّى از آن حضرت و همچنين ائمه اطهار(عليهم السلام)دعوت مى‌‌كنند. با توجه به اينكه قرآن و روايات ما را به تأسّى و تبعيت از بزرگان و اولياى دين دعوت مى‌‌كنند ضرورت دارد كه به شبهه فوق پاسخ گوييم و ساحت‌‌ها و زمينه‌‌هايى را كه انسان، به مقتضاى عقل و فطرت و براى رفع نيازمندى‌‌هاى خود، بايد تأسّى و تبعيت از ديگران كند برشماريم:

ساحت‌‌هاى تقليد

الف . ساحت باورها

از جمله ساحت‌‌ها و زمينه‌‌هاى تقليد و تبعيت از ديگران، باورها، مسايل فكرى، نظرى و اعتقادى است. پاره‌‌اى از اصول و مسايل اعتقادى بايد با برهان عقلى ثابت گردند و عقل توانايى دست يافتن به آنها را دارد؛ نظير اصل توحيد، نبوت و