را ضمانت كرده، شياطين و كسانى قرار دارند كه حق را نمى‌‌شناسند و درصدد گمراه‌‌ساختن ديگران هستند. خداوند جدّاً مردم را از پيروى و دنباله روى آنان باز مى‌‌دارد، چون آنان برخلاف عقل و فطرت انسان‌‌ها كه طالب حق است، مردم را به بيراهه مى‌‌كشانند و سرانجام كارشان خذلان و سرافكندگى و بدبختى است. اين دسته كه درصدد انحراف و گمراه ساختن ديگران و افشاندن بذر نفاق و كفر در دل‌‌ها هستند، سروكارشان با شيطان است و در زمره ياران و دوستان شيطان قرار دارند و اوست كه بر دل‌‌هايشان حكومت و سلطه دارد و اختيار آنان را به دست مى‌‌گيرد و به هر نحو كه خود بخواهد در قلب آنان تصرف مى‌‌كند: إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ؛[1] تسلط او تنها بر كسانى است كه او را دوست و سرپرست خود گرفته اند و بر كسانى كه به او [خدا] شرك مىورزند.

همچنان كه خداوند به پيامبران خود وحى مى‌‌كند و راه راست و سعادت و حق را به آنها مى‌‌نماياند و آنان را براى هدايت و نشان دادن راه سعادت به مردم برمى‌‌انگيزاند، شيطان نيز به دوستان و پيروان خود وحى مى‌‌كند و با القائات خويش آنان را گمراه مى‌‌سازد و شيوه به انحراف كشاندن مردم را نشانشان مى‌‌دهد؛ و آنان را بر مى‌‌انگيزد تا با دوستان خدا و پيروان حق مبارزه كنند: وَ إِنَّ الشَّياطِينَ لَيُوحُونَ إِلى أَوْلِيائِهِمْ لِيُجادِلُوكُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ؛[2] و همانا شيطان ها نهانى به گوش دوستان خود مى خوانند تا با شما ستيزه كنند، و اگر آنان را فرمان بريد قطعاً شما نيز مشركيد.

شيطان مرموزانه به ذهن پيروان خود سخنانى را القا مى‌‌كند كه قبل از آن بدان آگاهى نداشتند و خود نمى‌‌توانستند بدان دست يابند، آن گاه آنان احساس مى‌‌كنند كه به آنان الهام شده و ناخواسته و نادانسته سوژه‌‌اى مناسب در اختيارشان نهاده شده كه با آن مى‌‌توانند به مبارزه و جدال با حق و مكتب انبيا