فرهنگى كردن فايده‌اى ندارد و هرچه مشكل در كشور هست مربوط به مسائل اقتصادى و سياست خارجى و امثال آنهاست.

نقش حركت هاى فرهنگى در تداوم انقلاب

اما براى حركت فرهنگى نياز به برنامه ريزى داريم. بايد مسير و نحوه حركتمان را مشخص نماييم، شرايطى را كه در آن قرار داريم درك كنيم، راهكارها را شناسايى كنيم و همچنين آفت هاى اين حركت و مسير را پيش بينى كرده و تدابير لازم را در ارتباط با آنها اتخاذ نماييم. اولين گام در اين مسير اين است كه ما به فكر تجديد و تقويت مطالعات و بازسازى سيستم فكرى خودمان باشيم و با زيرساخت هايى محكم و اصولى كارمان را آغاز كنيم.

در ابتداى انقلاب، ما يك شناخت اجمالى داشتيم كه بايد در مقابل استكبار و عمّالش تا پاى جان ايستاد و بر اساس همين شناخت اجمالى هم حركت كرديم و انقلاب پيروز شد و تا اين جا رسيده است. الآن هم هنوز اكثريت مردم پاى بند به همين اصول و مبانى هستند، ولى بايد متوجه باشيم كه براى قوام و تداوم انقلاب، ديگر آن شناخت اجمالى كافى نيست. براى آغاز حركت و پيروزى انقلاب، بيشتر تكيه بر احساسات و عواطف بود كه به آن شناخت اجمالى ضميمه شد و ثمر داد، اما براى ادامه راه، ديگر نمى‌توان به اين روش عمل كرد بلكه بايد از اين پس تكيه اصلى و ثقل حركت را از عامل احساسات و عواطف به عامل شناخت و بصيرت انتقال دهيم. امروز ديگر نمى‌توان با سينه زنى و نوحه و شعار و شور، مردم را در صحنه نگاه داشت. البته همه اينها بايد همچنان باشد و حفظ شود، ولى كلام در اين است كه موتور اصلى حركت بايد روى شعور و شناخت و فرهنگ سازى، طراحى و متمركز شود. امروز دشمنان نيز به فراست اين نكته را دريافته‌اند و به جاى آن كه ثقل