مسؤوليت ما در عرصه فرهنگ (1)

خدا را شكر مى‌كنم كه توفيق عنايت فرمود در جمع اساتيد متعهد و محترم حضور پيدا كردم. اميدوارم مبدئى باشد براى حركتى ميمون و مبارك در جهت انجام مسؤوليت ها و تكاليف بزرگ و سنگينى كه در اين دوران خاص بر عهده داريم. ابتدا اجازه مى‌خواهم مقدمه كوتاهى درباره اهميت اين مسؤوليت بيان كنم تا بعد به فضل الهى در جلسات آينده به بحث پيرامون موضوعاتى كه مدنظر برادران عزيز است، بپردازم.

در مكتب اسلام، اصلى وجود دارد بنام اصل توازن توانمندى با مسؤوليت؛ يعنى خداى متعال به هر اندازه به كسى نعمتى عطا كرده و توان و استعدادى به او داده، به همان اندازه از او مسؤوليت مى‌خواهد. موضوع مسؤوليت انسان، مقوله مهمى است كه بحث هاى گسترده‌اى پيرامون آن وجود دارد كه من قبل از پرداختن به «اصل توازن توامندى با مسؤوليت» مقدمتاً توضيح كوتاهى درباره آن بيان مى‌كنم.

انسانِ پاسخ‌گو يا انسانِ طالب حقوق

علاوه بر اين كه انسان با فطرت خودش درك مى‌كند كه مثل حيوانات رها نشده و بدون مسؤوليت نيست، اديان هم بر اين مسأله تأكيد دارند. شايد احياناً شنيده باشيد كه فيلسوف معروف غرب، امانوئل كانت، مى‌گفت: دوچيز در عالم مرا تحت تأثير قرار داده و اعجاب مرا بر انگيخته است، يكى منظره