فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛[1]
اگر نمى دانيد از آنهايى كه مىدانند، بپرسيد!
اگر راه را بلد نيستيد، دنبال كسانى برويد كه راه را مىشناسند. اگر گمراه هستيد، دنبال كسانى برويد كه خدا آنها را هدايت كرده است و به هدايت من و شما نياز ندارند؛ پس اصلِ اين مسأله، عقلايى، بلكه عقلى و به يك معنا فطرى است.
شبهه انگيزى در پيروى از امامان و مراجع
ما بايد از سيره پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اهل بيت(عليهم السلام) تقليد و اقتباس كنيم؛ امّا شبهههايى شيطانى مطرح شده است كه تأسّى كردن درست نيست و هركسى بايد خودش تصميم بگيرد.
برخى از شبهه افكنان، اقتباس و تقليد و پيروى كردن از ديگران را نوعى ارزش منفى معرّفى مىكنند. مىگويند: تو خودت عقل دارى، ببين عقلت چه مىگويد! چه كار دارى ديگران چه مىكنند؟! گاهى فقط به مسأله الگوپذيرى در رفتار بسنده نمى كنند و اين شُبهه را به تبعيّت در گفتارها و بيانهاى دينى نيز سرايت مىدهند. اين كار به صورتى هماهنگ با عوامل استكبار و دشمنان اسلام انجام مىگيرد و براى انسان شكّى باقى نمى گذارد كه طرح و نقشهاى براى دين زدايى در كار است. اين است كه به صورتهاى گوناگون تشكيك مىكنند. اوّل از چيزهاى سادهتر آغاز مىكنند و كم كم آن را به مسائل پيچيدهتر و اصولىتر سرايت مىدهند؛ از اين رو، در اين گفتار به چند پرسش اساسى در اين باره مىپردازيم: 1. به چه دليل بايد از امامان معصوم(عليهم السلام) و مراجع عظام، تقليد و پيروى كرد؟ آيا از ايشان در همه جا و هر چيز بايد پيروى كنيم؟
به چه دليل بايد به معصومان(عليهم السلام) اقتدا كنيم؟! آيا دليل عقلى بر پيروى از اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) وجود دارد؟