فوق العاده سعادت اخروى، كارى ابلهانه مى‌بود ولى هيچ كس را گريزى از جهان ابدى نيست و كسى كه تمام نيروى خود را صرف زندگى دنيا كرده و عالم آخرت را به دست فراموشى سپرده و يا اساساً آن را انكار كرده است نه تنها از نعمتهاى بهشتى، محروم مى‌شود بلكه براى هميشه گرفتار عذابهاى دوزخى خواهد شد و زيان مضاعفى خواهد كرد1.

اين است كه قرآن كريم، از يك سو، برترى نعمتهاى اخروى را گوشزد مى‌كند و هشدار مى‌دهد كه مبادا زندگى دنيا، شما را بفريبد2، و از سوى ديگر، زيانهاى دلبستگى به دنيا و فراموش كردن آخرت و انكار جهان ابدى يا شك درباره آن را برمى شمرد و تأكيد مى‌كند كه چنين امورى موجب شقاوت و بدبختى جاودانى مى‌شود3. و چنان نيست كه انتخاب كننده دنيا تنها از پاداش اخروى، محروم شود بلكه علاوه بر آن، به كيفر ابدى نيز محكوم خواهد شد.

و راز آن اين است كه شخص دنياپرست، استعدادهاى خداداد را ضايع كرده و درختى كه مى‌بايست ميوه سعادت ابدى به بار آورد را خشكانده و بى ثمر ساخته است و حقّ مُنعم حقيقى (پرستش) را رعايت نكرده و نعمتهاى او را در راهى كه مورد رضايت وى نبوده صرف كرده است و چنين كسى است كه هنگام ديدن نتايج سوء گزينش خود، آرزو مى‌كند كه‌اى كاش خاك مى‌بودم و به چنين سرنوشت شومى مبتلا نمى‌شدم4.

پرسش

1- وجوه تفاوت بين دنيا و آخرت را بيان كنيد.

2- جهت نكوهش از دنيا را شرح دهيد.

3- زيانهاى دنياگرايى را شرح دهيد.

4- چرا عدم ايمان به آخرت، موجب عذاب ابدى مى‌شود؟