ماهيت انسان در گرو ايمان و عقيده

در مورد اهميت ايمان و عقايد همين بس‌كه بر اساس ديدگاه اسلامى، ماهيت و حقيقت وجودى هر كس تابع عقايد او است؛ اگر چه براى ما اين امر تعجب‌آور است، اما خداوند مي‌فرمايد: إِنَّ شَرَّالدَّوَابِّ عِنْدَاللَّهِ الَّذِينَ كَفَروُا فَهُمْ لاَ يُؤْمِنوُنَ؛[1] قطعاً بدترين جنبندگان نزد خدا كران و لالانى‌اند كه نمي‌انديشند.

قرآن نفرموده است بدترين مردم، بلكه فرموده است بدترين جنبندگان (كه كنايه از حيوان‌هاست) نزد خدا كسانى هستند كه از روى عناد كفر مى‌ورزند نه از روى جهل و قصور؛ زيرا حقيقت كفر همان انكار و عناد است و كفرى كه ناشى از جهل و بى‌خبرى و از روى قصور باشد مورد عفو قرار مي‌گيرد.

بنابراين كافر معاند از بدترين جانوران است؛ چنان چه در آيه ديگر خداوند مي‌فرمايد: وَ لَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِنَ الْجِنَّ وَ الاِْنْسِ لَهُمْ قُلوُبٌ لاَ يَفْقَهوُنَ بِهَا وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِروُنَ بِهَا وَ لَهُمْ ءَاذَانٌ لاَيَسْمَعُونَ أُوْلَئِكَ كَالاَْنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْغَافِلوُنَ؛[2] و در حقيقت، بسيارى از جنّيان و آدميان را براى دوزخ آفريده‌ايم. [چرا كه] دل‌هايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمى‌كنند و چشمانى دارند كه با آنها نمى‌بينند، و گوش‌هايى دارند كه با آن نمى‌شوند. آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه‌ترند.

پس كسانى كه از هدف خلقت و از راهى كه انسان را به هدف معين شده اش مي‌رساند، غافل هستند و افسار خويش را براى بهره بردارى هر چه بيشتر از خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها رها مي‌كنند و درباره مبدأ و منتهاى خويش تفكر نمى‌كنند، در حقيقت حيوان هستند. خداوند هم درباره آنها