بدان دچار شده‌ايم و هيچ گريزى از آن نداريم و بايد با ايجاد حكومتى كه تا حد امكان شبيه حكومت معصوم(عليه السلام) باشد از شدت اين محروميت بكاهيم. اما اين كه چرا غيبت واقع شده است، مسأله‌اي كلامى است كه علماى علم كلام به آن پاسخ گفته‌اند. در اين رابطه شايد سخن خواجه نصيرالدين طوسى را شنيده باشيد كه مي‌گويد علت غيبت، خود مردم هستند؛ زيرا نعمت وجود ائمه در زمان خود را قدر ندانستند و آنها را يارى نكردند و به همين سبب، از اين ولايت الهى تا زمانى كه خداوند اراده كند، محروم شده‌اند.

در هر حال ما وظيفه داريم كه در اين زمان، قوانينى را وضع كنيم كه هر چه بيشتر به حكم امام معصوم(عليه السلام) نزديك باشد و اين مسأله‌اي عقلايى است و روش همه عقلا اين است كه مي‌گويند اگر به خواسته‌اي كه داريم به طور كامل نرسيديم، بايد به مقدار نزديك‌تر به آن قانع شويم و اگر به صد در صد چيزى نمي‌رسيم بايد به نود و نه درصد آن را ضى باشيم و در صدد دست يابى به آن برآييم. نظريه ولايت فقيه نيز بر همين مبناى عقلايى استوار است؛ يعنى بعد از محروميت ما از ولايت امام معصوم(عليه السلام) لازم است حكومتى را تشكيل دهيم كه هر چه بيشتر به حكومت امام معصوم(عليه السلام) شبيه باشد و به همين دليل در صدر اين حكومت بايد كسى باشد كه از هر جهت به امام معصوم(عليه السلام) نزديك‌تر باشد.

تبيين نظريه ولايت فقيه

اگر در خصوصيات امام معصوم در مورد شؤون حكومت و امور جامعه تأمل كنيم، مي‌بينيم كه اين خصوصيات به سه دسته تقسيم مي‌شوند. يكى از خصوصيات امام معصوم اين است كه قوانين الهى و مصالح كلى را به