تو تفسير ليلةالقدرى؛ همان شبى كه ظرف نزول حقيقت قرآن گشته است .

پس تو حقيقت قرآنى و ظرف نزول يازده كلام اللّه ناطق .

تو آيينه‌دار تامّ اسما و صفات پرودگارى.

يا راضيه!

تو باطن ليلةالقدرى؛ همان شبى كه مباركه[1] است و همان شبى كه حاجات بندگان در آن برآورده مي‌شود و دُعاى ايشان در آن به اجابت مي‌رسد. هنگامه ريزش فيوضات، خيرات و بركات بى‌نهايت الهى.

پس تو سرچشمه بى‌كرانه بركت و خير كثيرى.

تو تجلّى تمام رحمتِ ربّى.

تو وجيهه عنداللّهى كه عرض نياز حاجتمندان با وساطت تو به درجه اجابت مي‌رسد:

مشكاةُ نورِ اللّه و الزُّجاجةِ *** كَعْبةُ الآمال لاَهْل الحاجة

ليلةُ قَدر لَيْلَةُ *** ابنَةُ مَنْ صَلّتْ به الملائكة.[2]

يا طاهره!

متحيرم كه چه خوانمت؟

تو مظهر واجب‌الوجودى.

تو معنى جان ممكناتى.

تو جام جهان‌نُماى ذاتى.

تو مظهر جمله صفاتى.

تو مجهولةالقدرى؛ همان‌گونه كه مخفيةالقبرى.

تنها خدا مي‌داند كه در آفرينشت چه كرده است؛ تنها خدا.

فاطمه، كوثر بي‌كرانه

سوره كوثر در عين كمي‌ آيات و كلماتش، دربردارنده اسرار و رموزى است كه حتى

1. حم وَ الْكِتبِ الْمُبينْ اِنَّا أَنْزَلْنهُ فِى لَيْلَة مُبرَكَة . دخان (44): 1ـ3.

2. آيينه ايزدنُما: ص 52، به نقل از «الجنّة العاصمه».