نفرموده بود؟! اساساً چه احتياجى بود كه در آخرين سال حيات پيامبر(صلى الله عليه وآله) و در آن آفتاب سوزان و آن اجتماع بسيار عظيم به مردم پيام محبت داده شود؟!

به اجماع شيعه و سنّى، در آن روز اين آيه شريفه نازل شد:

يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ؛1اى پيامبر! آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، ابلاغ كن؛ و اگر نكنى رسالت الهى را ابلاغ نكرده اى، و خدا تو را از گزند مردم نگاه مى‌دارد. آرى، خدا گروه كافران را هدايت نمى‌كند.

خدا به پيامبرش مى‌فرمايد: اگر اين پيام را به مردم نرسانى، اصل رسالت خويش را ابلاغ ننموده اى: وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ؛ و در ابلاغ اين پيام از مردم نترس، خدا تو را محافظت مى‌فرمايد: وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ. آيا گفتن اين سخن كه: «على را دوست بداريد» آن قدر خطرساز بود كه براى اقدام به آن بايد حفاظت پيامبر(صلى الله عليه وآله) از طرف خداوند تضمين شود؟!

از اين رو بايد گفت كه مسأله غدير فراتر از محبت و مودت است. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) آن روز مسأله «ولايت» را مطرح كرد و فرمود: مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىُّ مَوْلاهُ. اكنون سؤال اين است كه معناى اين ولايت چيست؟

ريشه لغوى ولايت

«ولايت» از ماده «ول ى» بوده و آن در هنگامى است كه دو چيز در كنار هم يا پشت سر هم به گونه‌اى قرار گيرند كه مانعى بين آنها نباشد؛ براى مثال گفته مى‌شود: هذا العدد يلى عدداً آخر؛ يعنى: اين عدد دنبال عدد ديگر