گفتار دهم

نقش مردم در مشروعيت و مقبوليت حكومت اسلامى

چكيده‌اى از مباحث جلسه قبل

قرن‌ها است كه شيعه در مسأله «رهبرى» و «امامت»، بر اين عقيده پاى مى‌فشرد كه اين مقامْ «انتصابى» است و خداى متعال هر كس را كه خود صلاح بداند براى اين امر برمى گزيند. با اين همه، متأسفانه در سال‌هاى اخير برخى افرادى كه به ظاهر ادعاى اسلام و تشيع دارند اين نظر را مطرح كرده‌اند كه امامت مقامى است كه مردم به پيامبر(صلى الله عليه وآله) و حضرت على و ائمه(عليهم السلام) مى‌دهند! اينان معتقدند تعيين حاكم و حكومت در اختيار مردم است و حاكمان و حكومت‌ها آن گاه مشروع هستند و حق اعمال حاكميت دارند كه مردم اين حق را به آنان داده باشند. گفته مى‌شود، بر اين اساس كه خداوند انسان‌ها را آزاد آفريده و آنان را حاكم بر سرنوشت خودشان قرار داده، بنابراين كسى حق ندارد بر آنها حكومت كند! حتى پيامبر(صلى الله عليه وآله) نيز، گرچه خدا گفته باشد، چنين حقى ندارد! مردم حاكم بر سرنوشت خودشان هستند و پيغمبر(صلى الله عليه وآله) و حضرت على(عليه السلام) و هر كس ديگرى، زمانى حق حكومت بر مردم را پيدا مى‌كنند كه مردم اين حق را به آنها واگذار كنند. اگر مردم رأى بدهند و بيعت كنند، آن گاه آنها حق حكومت پيدا مى‌كنند. اين