توهم شدهاند که هم ميتوان مؤمن و مسلمان بود و از دوستان خدا به شمار آمد و هم با دشمنان خدا پيوند مودت و دوستي برقرار کرد، سخت در اشتباهند؛ چراکه نميتوان هم خدا و دوستان خدا را دوست داشت و هم دشمنان خدا را. البته منظور از گناهکاران در روايت، کساني که احياناً دچار غفلت و خطايي شدهاند و در اثر غلبه هيجاناتْ دست به گناه يازيدهاند نيست. بلکه بايد خيرخواه آنان بود و در صدد ارشاد و راهنمايي و اصلاح رفتار آنان برآمد. ممکن است اين افراد با راهنمايي ما از خواب غفلت بيدار شوند و از رفتار زشت خود پشيمان گردند و توبه کنند و دل را از آلودگيها بزدايند و حتي با توفيق خداوند، در شمار دوستان خاص خدا قرار گيرند. بلکه مراد تبهکاراني هستند که بر دشمني با خدا اصرار ميورزند و همه راههايي بازگشت به فلاح و رستگاري را به روي خود بستهاند.
راهکار افزايش محبت به خداوند
يکي از پرسشهايي که همواره براي علاقهمندان به سلوک الي الله و کساني که خواهان چشيدن طعم محبت به خدا هستند مطرح ميشود اين است که راه پديد آمدن محبت به خدا و افزايش آن محبت چيست؟ البته يافتن پاسخ آن پرسش اساسي از لابهلاي ادله تعبدي و نقلي، يعني آيات و روايات فراواني که دراينباره وارد شده، نيازمند بحثي گسترده و پردامنه است و ازاينروي ما به ناچار به پاسخي اجمالي و کوتاه بسنده ميکنيم و آن اينکه قاعده و اصل کلي که از تجربههاي شخصي محبتهاي افراد به يکديگر به دست آمده اين است که هرچه انسان درباره خوبيهاي يک فرد بيشتر بينديشد، بيشتر او را دوست خواهد داشت. بر اين اساس، در حديث قدسي آمده است که خداوند به حضرت داوود(عليه السلام) فرمود: