گفتار سي و دوم

(پيشگامان مسير قرب الاهي (2))

رعايت افق فهم مردم در بيانات قرآني و حديثي

از فرازهاي مناجات المريدين که از نظر گذرانديم، به دست آمد که وراي مطلوب‌ها، لذت‌ها و خواسته‌هاي دنيوي که براي ما قابل درک هستند و با توجه به اهميت آنها براي ما، سعي بليغي براي رسيدن به آنها داريم، نعمت‌هاي معنوي و اخروي نيز وجود دارند که بسيار برتر و والاتر از نعمت‌هاي دنيوي هستند و نمي‌توان نعمت‌هاي دنيوي را با آنها مقايسه کرد. ولي چون انسان‌هاي معمولي در بند طبيعت و جهان ماده هستند و درک و انس آنها متوجه امور طبيعي و خوشي‌ها و لذت‌هاي دنيوي ‌است و درکي از نعمت‌هاي نامحدود اخروي ندارند، خداوند از باب لطف و عنايت به بندگان خود، آنان را به آن نعمت‌ها بشارت داده و به‌گونه‌اي آن نعمت‌هاي ابدي را ترسيم و توصيف کرده که تا حدي در افق فهم و درک آن بندگان قرار گيرد. البته پرواضح است که انسان‌هاي استثنايي و برگزيده خداوند که انبياء و ائمه معصومين(عليهم السلام) و اولياي خاص خدا هستند، به‌درستي نعمت‌ها و مواهب‌ نامحدود اخروي و معنوي را مي‌شناسند و در نتيجه دل‌بستگي و انسي به امور مادي و دنيوي ندارند و با عبادت خداوند و امور معنوي و اخروي مأنوس هستند.