تنها توجه و دل را معطوف به خداوند ساختند، و به اين‌سووآن‌سو توجه نداشتند و در نتيجه زودتر از سايرين به مقصد رسيدند.

بنابراين، اولين ويژگي همراهان شايسته در مسير تعالي و قرب به الله، جديت، سرعت، سبقت جستن بر ديگران و کنار نهادن تنبلي و کسالت و بي‌ميلي و تصميم قاطع بر پيمودن راه تعالي است.

ب) پايداري و استمرار در حرکت

دومين صفت آنان اين است که پيوسته درِ خانه خدا را مي‌زنند. اين معنايي است کنايي و در موردي به کار مي‌رود که انسان نيازمند است و براي رفع کمبود و نياز خود سراغ کسي مي‌رود و از او کمک و مدد مي‌خواهد. «درِ خانه کسي را کوبيدن» کنايه از کمک خواستن از اوست. انسان سرتاپا نياز به خداوند است و از خود چيزي ندارد و آنچه در اختيار اوست عاريه و امانتي است که خداوند در اختيار او نهاده است؛ با اين وصف و با توجه به نيازهاي پي‌درپي و روزافزون، پيوسته بايد سراغ خداوند برود و از او مدد بخواهد و با همه وجود به استعانت و استمداد از خداوند بپردازد. مثلا اگر انسان يک مشکل جزئي داشته باشد، ممکن است در شبانه‌روز يک بار در خانه رفيقش برود و از او درخواست کمک کند، اما اگر آن نياز شديدتر شد، بيشتر در خانه رفيقش مي‌رود؛ ولي اگر نياز بسيار شديد گرديد و انسان را تحت فشار قرار داد، او بي‌صبرانه در صدد رفع آن و درخواست کمک از ديگران برمي‌آيد و مي‌کوشد که هرچه زودتر نيازش را برطرف کند. چنين انساني مانند بيماري است که حيات و زندگي‌اش مورد تهديد قرارگرفته و اگر مورد معالجه قرار نگيرد و دارو به او نرسد خواهد مرد و ازاين‌روي با همه وجود فرياد کمک خواهي سر مي‌دهد و همه توانش را به کار مي‌گيرد تا از مرگ برهد. يا کسي که مشکل تنفسي دارد و احتياج به