ادعيه و مناجات پيشوايان ما در برگيرنده معارف بلند، حکمتهاي بينظير و نکات عرفاني ناب است که نوعاً مورد غفلت قرار گرفتهاند و کمتر بدانها پرداخته شده است. عدم توجه به آن دُرهاي يگانه و بيمثال و عدم غور در درياي بيانتهاي معارف اهلبيت(عليهم السلام) در درجه اول جفاي به آن حضرات و سخنان نوراني آنان، و در درجه دوم جفاي به خود ماست که خود را از آن سرمايههاي ماندگار و جاودانه محروم ساختهايم. در خلأ حرمان از عرفان ناب اهلبيت(عليهم السلام) است که شيادان فرصتطلب، با ترويج عرفانهاي دروغين، جوانان محروم از زمزم ناب معارف راستين توحيدي را فريب داده مايع مسموم فراهم آمده از افکار پوچ و انحرافي خود را در کام ايشان ميريزند. ازاينروي، ما گرچه قادر به فهم حقيقت آن معارف ناب نيستيم، اما بايسته است که درباره آنها به گفتوگو پردازيم و از ارائه برداشتهاي هرچند ناقص خود از آن سخنان نوراني دريغ نورزيم، تا بدينوسيله سهمي در انتقال معارف اهلبيت(عليهم السلام) به نسلهاي آينده داشته باشيم و بستر را براي استعدادهاي بالنده و دلهاي نوراني فراهم آوريم؛ تا آنچه را ما قادر به درک و فهم آن نبوديم، آنان در پرتو استعداد و ظرفيت خود و