در نزد خودش، بدان معناست که انسان مستقيماً و بدون وسيله و شفيعي جز خدا به درگاه وي رو مي‌آورد و ديگر نيازي به شفيع و وسيله ندارد.

فضيلت هم‌نشيني با پيامبران و صالحان

اِلهى‏ اِجْعَلْنى‏ مِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ وَاَلْحِقْنى‏ بِالصَّالِحينَ الْأَبْرارِ، السَّابِقينَ اِلىَ الْمَکرُماتِ، الْمُسارِعينَ‏ اِلىَ الْخَيْراتِ، الْعامِلينَ لِلْباقِياتِ الصَّالِحاتِ، السَّاعينَ اِلى‏ رَفيعِ الدَّرَجاتِ، اِنَّک عَلى‏ کلِّشَىْ‏ءٍ قَديرٌ؛ «خدايا، مرا در زمره برگزيدگان و خوبان قرار ده و به نيکان و صالحان ملحق ساز. همانان که به مقامات متعالي سبقت جسته‌اند و به سوي اعمال خير مي‌شتابند و به کارهاي شايسته و ماندگار مي‌پردازند و در رسيدن به درجات رفيع (بهشت رضوان) مي‌‌کوشند. (اي خداي بنده­نواز، دعايم را اجابت کن) که البته تو بر هرچيز قادري و شايسته اجابت دعاي بندگان خود هستي، به حق رحمتت اي ارحم ‌الراحمين».

حضرت با درخواست قرار گرفتن در زمره «المصطفين الاخيار‌= برگزيدگان و خوبان» که در قرآن معرفي شده‌اند،[1] به ما يادآور مي‌شوند که همت بلند داشته باشيم و چشم به افق‌هاي بلند و تعالي داشته باشيم و عالي‌ترين مقامات را که همان هم‌نشيني با پيامبران الاهي است از خداوند مسئلت کنيم.

همچنين حضرت از خداوند درخواست مي‌کنند که ايشان را در زمره صالحان و نيکاني قرار دهد که در اتصاف به فضايل و مکارم اخلاقي از ديگران پيشي گرفته‌اند و