[با سر برآوردن گياهان] بشکافتيم شکافتني ويژه، سپس در آن دانه‌ها رويانيديم، و انگور و سبزي، و درخت زيتون و خرما، و بوستان‌هاي پر درخت، و ميوه و علف، تا وسيله‌اي براي استفاده شما و چارپايانتان باشد».

اين آيات به ما مي‌فهماند که سرسلسله همه اسباب و عوامل و به‌تعبيرديگر مسبب‌الاسباب خداوند است و ما بايد در وراي اسباب و عواملي که در عالم و نظام آفرينش در کارند، نظرمان به خالق هستي و عله‌العلل و کسي که هيچ حرکتي و رخدادي بدون اذن و مشيت او انجام نمي‌پذيرد معطوف گردد و نگاه استقلالي به وسايط نداشته باشيم و باور کنيم که وسايط و عوامل مؤثر در عالم با اراده الاهي تأثير مي‌گذارند و مؤثر اصلي خداوند است. چنان‌که وقتي واسطه‌اي از سوي بزرگي پولي براي ما مي‌آورد ما آن هديه را به آن بزرگ نسبت مي‌دهيم و آن واسطه را وسيله‌اي براي رساندن آن هديه به خويش مي‌شناسيم.

نقش اعتقاد به مالکيت مطابق خداوند در شکرگزاري از او

اگر ما به حقايق عالم معرفت يابيم و خداوند دلمان را نورانيت ببخشد، در مي‌يابيم که نه تنها خداوند سرسلسله جنبان عوامل و اسباب است، بلکه در پس همه اتفاقات ريز و درشتي که رخ مي‌دهد دست خداوند قرار دارد و همه حوادث و اتفاقاتي که پيوسته براي ما رخ مي‌دهد و حتي برگي که از درخت به زمين مي‌افتد، بدون اجازه و اراده خداوند انجام نمي‌پذيرند. وقتي ما به اين باور رسيديم که همه کارها به اذن و اراده خداوند انجام مي‌پذيرد، براي هر نعمتي که در اختيارمان قرار مي‌گيرد، بايد خداوند را سپاس گزاريم. وقتي ناني بر سر سفره‌مان قرار مي‌گيرد و آن را مي‌خوريم، بايد به ستايش خدا و تشکر از او بپردازيم. وقتي نفس مي‌کشيم، به اين حقيقت توجه داشته باشيم که خداوند هوا و اکسيژن را آفريده تا تنفس از آنْ حيات و زندگي ما تداوم يابد.