که در رفاه قرار دارند و بهره‌مند از جنگل‌ها و زمين‌هاي حاصلخيز و آباد هستند، اگر به خود مشغول شوند و خداوند را فراموش کنند و به فساد و طغيان در زمين بپردازند، ممکن است خداوند بلا و آتشي بفرستد و سرزمين‌هاي آنان را بسوزاند.

مؤمن و بيم از لغزش و گرفتار شدن به عذاب الاهي

روشن شد که حتي کساني که قيامت را باور ندارند، نگران آن هستند که امکانات و نعمت‌هاي مادي را از دست بدهند و به جهت خطرهاي دنيوي و بلاهايي چون زلزله، جنگ، خشک‌سالي و ساير حوادث و بلاياي طبيعي از خداوند مي‌ترسند. همچنين از آن مي‌ترسند که در چشم مردم ذليل و خوار گردند و آبروي آنان بريزد. چه اينکه براي انسان‌هاي محترم و باشخصيتْ عزت، آبرو و محترم بودن در چشم ديگران چه‌بسا از ثروت‌هاي مادي ارزشمند‌تر باشد و با توجه به اعتقاد به تدبير الاهي بر امور دنيا، از آن ترس دارند که خداوند آنان را ذليل و خوار گرداند و آبرويشان را بريزد. اما کساني که آخرت و قيامت را باور دارند، انگيزه آنان براي ترس از خدا قوي‌تر است. آنان از آن بيم دارند که خداوند به عذاب‌هاي ابدي آخرت گرفتارشان گرداند. بي‌ترديد اين ترس بسيار شديد‌تر و قوي‌تر از ترس از حرمان از نعمت‌هاي محدود دنيوي است. حتي کساني که در سلامت نفس به سر‌ مي‌برند و رفتارشان تاکنون سالم و پسنديده بوده و درصدد اطاعت خداوند برآمده‌اند، نگران‌ آن‌اند که مبادا در آينده دچار لغزش شوند و به فرجام بد گرفتار گردند، چون انسان هرچند مؤمن و صالح باشد، نمي‌تواند به اعمال آينده خويش اميدوار باشد و بر اين باور باشد که هيچ‌گاه فريب شيطان را نخواهد خورد. فراوان بودند کساني که از مراتب عالي کمال و علم برخوردار گشتند، اما در نهايت بر اثر انحطاط و انحراف از مسير خداوند با فرجامي زشت و بد از دنيا رفتند. نمونه آن افراد که قرآن از او سخن مي‌گويد بلعم باعوراست که داراي کمالات و علم