خردمندان را نشانه‌هاست، همان کسان که ايستاده و نشسته و بر پهلوها خفته خداي را ياد مي‌کنند و در آفرينش آسمان‌ها و زمين مي‌انديشند [و گويند:] پروردگارا، اين را به گزاف و بيهوده نيافريدي، تو پاکي [از اينکه کاري به گزاف و بيهوده کني] پس ما را از عذاب آتش دوزخ نگاه‌دار».

وقتي انسان به آفريده‌هاي خداوند مي‌نگرد، و به‌خصوص در شب که آرامش و سکون همه ‌جا گسترده شده به آسمان و ستارگاني که به زيبايي به جلوه‌گري مي‌پردازند مي‌نگرد، مسحور و مبهوت جلال و شکوه خداوندي مي‌گردد و پيش خود مي‌انديشد که اين نظام شکوهمند و حکيمانه نمي‌تواند بي‌هدف و به گزاف آفريده شده باشد. بي‌ترديد اين نظام داراي حساب، کتاب، قانون و هدف است. آن‌گاه در پي تأمل در عظمت آفرينش پديده‌هاي پيرامون خويش، به خود مي‌نگرد و به اين حقيقت اعتراف مي‌کند که نظام حاکم بر وجود و رفتار او به‌عنوان جزئي از نظام آفرينش، حکيمانه و از روي حساب و کتاب و داراي هدف است. بنابراين، او در حوزه رفتار تشريعي خود و در قبال نظام تشريع الاهي مسئول است و بايد پاسخ‌گوي رفتار خود باشد که اگر با نظام و مقررات تشريعي خداوند مخالفت کند و در چارچوب مسيري که خداوند براي زندگي او ترسيم کرده گام برندارد و به اخلال در قوانين الاهي بپردازد، کيفر و مجازات مي‌شود.

اهميت ترس از خدا و عذاب‌هاي اخروي

چنان‌که در مباحث پيشين نيز گفتيم، برخلاف برخي از سخنان روان‌شناسان که به‌طور مطلق ترس را مورد نکوهش قرار مي‌دهد و آن را گناه بزرگي معرفي مي‌‌کند، ترس در جاي خود مهم، سازنده و نقش اساسي در زندگي انسان دارد. البته انسان نبايد در حالت ترس افراط داشته باشد و از هرچيزي و هرکسي بترسد و از منظر تعاليم ديني، ترس از