وَفِي الرِّقابِ وَالْغارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللهِ وَاللهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ.[1]

بنابراين، تسليم شدن به قدرت‌هاى شيطانى و اظهار دوستى عاجزانه و خفّت‌بار نسبت به آنان، از نظر اسلام كاملا مردود و غير قابل قبول است‌؛ ولى از آنجا كه آغاز و انجام اين دين الاهى محبت و دوستى است،[2]هرگونه رفتار صميمى و دوستانه با پيروان مكاتب ـ در چارچوبه‌اى كه بيان شد ـ مورد توصيه پيشوايان معصوم دين است. امام صادق(عليه السلام)«گشاده‌رويى نسبت به همه مردم» را در كنار صدقه در تنگدستى و انصاف، زمينه بهشتى شدن معرفى فرمودند:

ثَلاثٌ مَنْ أَتَى اللهَ بِواحِدَة مِنْهُنَّ أوجَبَ اللهُ لَهُ الْجَنَّةَ: الاِْنْفاقُ مِنْ إقْتار، وَالْبِشْرُ لِجَميعِ العالَمِ، وَالاْنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ‌؛[3] سه (ويژگى) است كه اگر كسى (حتّى) از يكى از آنها (برخوردار باشد)، و به پيشگاه الاهى ارائه نمايد، خداوند بهشت را بر او حتمى مى‌فرمايد: انفاق (و بخشش) كردن در حال تنگدستى، و گشاده‌رويى با همه (اهل) عالَم و از خود انصاف به خرج دادن.

عواقب اختلاف و تشتّت

فَانْظُرُوا إِلَى مَا صَارُوا إِلَيْهِ فِي آخِرِ أُمُورِهِمْ حِينَ وَقَعَتِ الْفُرْقَةُ وَتَشَتَّتَتِ الاُْلْفَةُ وَاخْتَلَفَتِ الْكَلِمَةُ وَالاَْفْئِدَةُ وَتَشَعَّبُوا مُخْتَلِفِينَ