جلسه پنجم

ارتباط با خدا، دنياخواهى و بنده‌نوازى در سخن خداوند

يَا مُوسَى أَنْتَ عَبْدِي وَأَنَا إِلَهُكَ لاَ تَسْتَذِلَّ الْحَقِيرَ الْفَقِيرَ، وَلاَ تَغْبِطِ الْغَنِيَّ بِشَيْء يَسِير، وَكُنْ عِنْدَ ذِكْرِي خَاشِعاً، وَعِنْدَ بَلاَئِي بِرَحْمَتِي طَامِعاً، وَأَسْمِعْنِي لَذَاذَةَ التَّوْرَاةِ بِصَوْت خَاشِع حَزِين؛ اى موسى! تو بنده منى و من خداى تو هستم. فرودست و فقير را خوار مشمار و بر ثروتمند به دليل داشتن متاع اندك [دنيا] حسرت مخور. هنگام ياد كردن من خشوع داشته باش و وقتى به بلا و مصيبتى گرفتار شدى طمع رحمت و لذت و شيرينى تورات را با صداى خاشعانه و اندوه‌ناك خود به من بشنوان.

بازتاب اعتقاد به ارتباط با خدا و بندگى او

در اين بند از مناجات و نجواى خداوند با بنده خود حضرت موسى(عليه السلام)، حضرت حق تعالى خطاب به حضرت موسى(عليه السلام) شش پند و سفارش را