عالى‌ترين مقصد آدمى، نيل به قرب حق تعالى است كه از آثار آن درك لذت مناجات با معبود و شنيدن نجواى پروردگار با خويش است. اين مرحله و مرتبه نهايى كمال انسانى و اين مطالب تنها در پرتو خودسازى، مجاهده با نفس و گام سپردن در مسير پيروى معبود و جلب رضايت او، و همگى در سايه عنايت و توفيق الاهى حاصل مى‌گردد: فَبِكَ إِلَى لَذِيذِ مُنَاجَاتِكَ وَصَلُوا وَ مِنْكَ أَقْصى مَقَاصِدِهِمْ حَصَّلُوا.

   سرآمد بندگان خدا در مسير پيروى حضرت حق و دلدادگى به معبود، پيامبران الاهى هستند كه از خود و ماسواى حق رستند و به معبود پيوستند و آن‌سان شميم حضور و شهود معبود، آنان را سرخوش ساخت كه از خود بيخود و غرق تماشاى جلوه‌هاى يار شدند. از شمار آن پيامبران الاهى، حضرت موسى(عليه السلام)، آن پيامبر اولواالعزم و والامرتبه است كه زندگى سراسر درس آموز خويش را در راه مجاهده و مبارزه با فرعون و دشمنان خدا، و دعوت به توحيد و تحقق حاكميت حق و قوانين الاهى گذراند. او در اين مسير تا بدان‌جا پيش رفت كه خداوند او را به خلوت حريم خويش بار داد و مخاطب كلام و نجواى خويش ساخت. و