است اين كه افزون بر آراستگى ظاهر، به آراستگى باطن خود نيز بپردازد و براى ايجاد ارتباط با صالحان، در شستوشوى بدن خويش قصد عبادت نيز داشته باشد تا بدين وسيله، به مرتبه‌اى از طهارت باطنى برسد و در نتيجه با معاشرت با بندگان صالح خدا، نورانيت بيشترى به دست آورد.

ب) هدايت معنوى و داورى بين مردم

شرط اساسى دوم براى معاشرت با صالحان در سخن خداوند، امامت نماز جماعت و عهده‌دارى امامت و داورى در اختلافات و مشاجرات مردم از سوى حضرت موسى(عليه السلام) است. حضرت موسى(عليه السلام) به عنوان فرستاده خداوند و راهنماى مردم، موظف گرديد دو نقش اساسى در جامعه ايفا كند. نقش و وظيفه اجتماعى اول، تشويق و دعوت مردم به انجام مناسك عبادى دسته‌جمعى و به عهده گرفتن امامت نماز جماعت مردم است. اين سمت، سمتى عبادى و اجتماعى است و از آنجا كه افزون بر عبادت، بخش گسترده رفتار و روابط مردم به امور دنيايى معطوف مى‌گردد و آن‌ها براى تأمين زندگى و سامان گرفتن امور خويش، نيازمند ارتباط و تعامل با ديگران هستند، خواه ناخواه بر سر تأمين منافع فردى و اجتماعى اصطكاك و نزاع پديد مى‌آيد. از اين رو، خداوند حضرت موسى(عليه السلام) را موظف مى‌سازد امامت، حكومت و داورى ميان مردم را بر عهده گيرد و به حل و فصل نزاع و اختلاف‌هاى مردمان بپردازد. طبيعى است كه در مسائل خانوادگى و روابط اجتماعى بين افراد، اختلاف و تنش پديد مى‌آيد و بايد كسانى عهده‌دار قضاوت و داورى بين مردم گردند؛ چون