بِإِذْنِ اللهِ وَأُبْرِئُ الأَْكْمَهَ وَالأَْبْرَصَ وَأُحْيِ الْمَوْتى بِإِذْنِ اللهِ وَأُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لآَيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛[1] و [او را به عنوان] پيامبرى به سوى بنى‌اسرائيل [مى‌فرستد و او به آنان مى‌گويد:] در حقيقت من از سوى پروردگارتان برايتان معجزه‌اى آورده‌ام. من از گِل براى شما [چيزى] به شكل پرنده مى‌سازم. و به اذن خدا، نابيناى مادرزاد و پيسى را بهبود مى‌بخشم و مردگان را زنده مى‌گردانم و شما را از آنچه مى‌خوريد و در خانه‌هايتان ذخيره مى‌كنيد خبر مى‌دهم. به يقين در اين [معجزات] براى شما [اگر مؤمن باشيد] عبرت است.

   نه فقط پيامبران در شفاعت كردن و اظهار معجزه از پيش خود و بدون اذن خدا عمل نمى‌كنند، بلكه آنان در سخن گفتن نيز بر خدا پيشى نمى‌گيرند و به اذن خدا سخن مى‌گويند:

لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ؛[2] در سخن گفتن بر او پيشى نمى‌گيرند و خود به دستور او كار مى‌كنند.

قلمرو شفاعت دوستان خدا

شفاعت، يكى از جلوه‌هاى رحمت الاهى است و خداوند چون مى‌خواهد بندگانش مشمول رحمت او گردند، براى پيامبران و اولياى