ارتباط با خدا در قرآن و روايات

در آغاز اين بند از حديث قدسى، خداوند در قالب سفارش به حضرت موسى(عليه السلام)، به مؤمنان هشدار مى‌دهد مواظب باشند پيوند و ارتباطشان با خداوند گسسته نگردد، كه اگر اين ارتباط از بين برود، كسى يافت نمى‌شود كه انسان با او ارتباط برقرار كند و از اين راه از امنيت خاطر و آرامش برخوردار گردد. مشابه همين تعبير، در قرآن نيز در برخى از آيات وارد شده و خداوند در آن‌ها به بندگان خويش سفارش مى‌كند ارتباط خود را با خداوند استوار سازند. در يكى از اين آيات آمده است.

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَلا تَفَرَّقُوا؛[1] و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد.

   ريسمان الاهى كه در اين آيه عامل وحدت، يگانگى و هماهنگى معرفى شده، در برخى روايات به امير مؤمنان(عليه السلام) و اهل‌بيت(عليهم السلام) تفسير شده است. از امام كاظم(عليه السلام) درباره «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعا» سؤال شد، حضرت فرمود: على ابن ابى‌طالب(عليه السلام)، ريسمان مستحكم الاهى است.[2]

   همچنين از امام باقر(عليه السلام) درباره آن آيه پرسيدند، فرمود: ما ريسمان الاهى هستيم.[3] در برخى آيات، از وسيله ارتباط با خدا به «عروه: دستگيره و دستاويز» تعبير شده است. خداوند مى‌فرمايد:

لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُر

[1]آل عمران (3)، 103.

[2]. تفسير نور الثقلين، ج 1، ص 448.

[3]. همان، ص 449.