خود فراهم مى‌سازد. در مقابل، اگر به لوازم بندگى تكوينى خداوند نپرداخت و از اطاعت و پرستش خداوند سرپيچى كرد، به عذاب ابدى خداوند گرفتار مى‌شود؛ چون خداوند مولا است و ما بنده‌ايم و از آگاهى و قدرت انتخاب برخورداريم. خداوند ما را آفريد تا با عبادت و پرستش، به لوازم بندگى خداوند عمل كنيم و از اين راه ظرفيت و قابليت دريافت رحمت بى‌نهايت الاهى را در خود پديد آوريم. از اينجا روشن مى‌شود كه چرا پيامبران و فرستادگان خدا دعوت خود را با دعوت به بندگى حضرت حق آغاز كردند و چرا پرستش خداوند، هدف آفرينش انسان است و چرا عبادت و بندگى، راه روشن و مستقيم رسيدن به خدا به شمار مى‌آيد.

بازتاب باور مقام بندگى خداوند در رفتار انسان

گرچه فراوان از بندگى خداوند سخن گفته مى‌شود و در مجالس و محافل گوناگون، آيات و روايات مربوط به ربوبيت، خالقيت خداوند و ضرورت بندگى و عبادت خداوند مطرح مى‌گردد، اما بسيارند كسانى كه به ربوبيت خداوند و بندگى انسان در برابر خداوند باور ندارند. آن‌ها اصلا در اين فكر نيستند كه براى چه آفريده شده‌اند و هدفشان در زندگى چيست و چه وظيفه و رسالتى در زندگى خويش دارند. از اين رو، چون حيوانات فقط به فكر شكم، آسايش و راحتى خود هستند و براى تأمين نيازها و امكانات زندگى خويش، از هيچ تلاشى فروگذار نيستند و مى‌كوشند از راه مشروع و يا نا مشروع، پول كافى براى تأمين زندگى خود فراهم آورند و تأمين پول و ثروت را هدف زندگى خويش مى‌پندارند.