«پسركم من تو را از دنيا و حال آن و دگرگونشدن آن و از ميانرفتن و دست به دستگشتن آن آگاه كردم. و تو را از آخرت و آنچه خدا در آنجا براى اهل آخرت آماده كرده است، خبر نمودم و براى تو درباره هر دو، مَثَلها آوردم تا از آنها عبرت بگيرى و آنها را دستور كار خود قرار دهى. داستان آنان كه دنيا را آزمودند و شناختند، همچون مسافرانى هستند كه در جايى ناسازوار و دور از آب و آبادانى منزل نمودند و آهنگ مكانى پرنعمت و دلخواه و گوشهاى سبز و خرّم را دارند. پس رنجِ راه را بر خود هموار كنند و بر جدايى از دوست و سختىِ خوراك و خوابِ سفر را به جان پذيرند تا به منزل فراخ خود رسند و در منزل آسايش خويش بياسايند. پس رنجى كه در اين راه بر خود خريدند، آزار نشمارند و هزينه سفرى كه پرداختند، غرامت به حساب نياورند و هيچ چيز در نزد آنها خوشايندتر از آنچه به خانهاشان نزديك نمايد، نيست. و داستان آنان كه به دنيا فريفته گشتند، همچون گروهى است كه