پناه امن الهى

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

واَلْجِىءْ نَفْسَكَ فِى الاُْمُورِ كُلِّهَا إلَى اِلهِكَ فَاِنَّكَ تُلْجِئُهَا إلى كَهْف حَريِز و مَانِع عَزيِز، و أَخْلِصْ فِى الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ، فَاِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمانَ، وأكْثِرِ الاِْسْتِخَارَةَ وَ تَفهَّمْ وَصِيَّتِى ولاتَذْهَبَنَّ عَنْكَ صَفْحاً[1]، فَاِنَّ خَيْرَ القَوْلِ ما نفَعَ و اعْلَمْ أَنَّهُ لاخَيْرَ فِى عِلْم لايَنْفَعُ، وَلا يُنْتَفَعُ بِعِلْم لا يَحِقُّ تَعَلُّمُهُ.

[اى پسرم] در تمام امور و كارها خودت را به پروردگارت بسپار كه خود را به پناهگاهى سخت محكم و مدافعى نيرومند سپرده‌اى و تمام خواسته‌هايت را فقط از پروردگارت بخواه كه بخشيدن و محروم ساختن به دست اوست و همواره از خداوند طلب خير نما، و وصيّت مرا نيك بفهم و با بى‌توجهى و بى‌اعتنايى از كنار آن مگذر چون نيكوترين گفتار همانا سخنى است كه سود بخشد. و بدان در علمى كه نفع نباشد هرگز خيرى نيست و از علمى كه آموختن آن سزاوار و شايسته نيست سودى به دست نمى‌آيد.

زندگى دنيا هرگز عارى و خالى از بلايا و مصايب نيست و به يقين هر انسانى با حوادث ناگوار و پديده‌هاى دشوار روبه‌رو خواهد شد. آن‌چه در برخورد با حوادث و بلايا حايز اهميت است، مشخص نمودن جايگاه اين بلايا و مصايب در زندگى است. بدين معنا كه هر شخصى بايد قبل از وقوع بلايا و حوادث ناگوار، در ساخت ذهن و فضاى عملى زندگى خود براى آنها جايى باز نمايد تا اگر روزى به وقوع پيوست از علاج آن باز نماند و تسليم آن نشود و همه‌دار و