دل خود را از وسوسه نگاه داشته و اجازه ورود وسوسه‌هاى شيطانى را به قلب خويش ندهد.

3ـ «يَحْفَظُ عِلْمى و نَظَرى اِلَيْهِ»

متوجه باشد كه من ناظر و مراقب بر همه اعمال و كارهاى او مى‌باشم.

4ـ «تَكُونُ قُرَّةُ عَيْنَيْهِ الْجُوعَ»

گرسنگى را موجب چشم روشنى خود بداند.

‌‌‌آنگاه خداى متعال خطاب به حبيب خود مى‌فرمايد:

«يا اَحْمَدُ: لَوْ ذُقْتَ حَلاوَةَ الْجُوعِ والصَّمْتِ والْخَلْوَةِ وما وَرِثُوا مِنْها، قالَ يا رَبِّ: ما ميراثُ الْجُوعِ؟ قالَ: اَلْحِكْمَةُ وَ حِفْظُ الْقَلْبِ وَ التَّقَرُّبُ اِلَىَّ والْحُزْنُ الدّائِمُ وخِفَّةُ الْمَؤُنَةِ بَيْنَ النّاسِ وَ قَوْلُ الْحَقِّ وَ لايُبالى عاشَ بِيُسْر اَمْ بِعُسْر. يا اَحْمَدُ: هَلْ تَدْرى بِاَىِّ وَقْت يَتَقَرَّبُ الْعَبْدُ اِلَىَّ؟ قال: لا يا رَبِّ، قالَ: اِذا كانَ جائِعاً اَوْ ساجِداً.»

ميراث گران‌بها

‌‌‌اى‌احمد: اى كاش مى‌دانستى كه گرسنگى و سكوت چقدر شيرين‌اند و آثار اين‌دو چقدر زياد است.

‌‌‌حضرت(صلى الله عليه وآله) عرض مى‌كند: پروردگارا، ميراث و اثر گرسنگى و سكوت چيست؟

‌‌‌خداوند پاسخ مى‌دهد كه آثار اين دو عبارتند از:

1ـ حكمت:

‌‌‌يعنى گرسنگى و سكوت مقدمه و زمينه‌ساز حكمت و شناخت حقايق است.

2 ـ حفظ قلب:

‌‌‌يعنى در همه حال اختيار قلب و دل آدمى به دست خود اوست.

3ـ تقرّب به سوى من:

‌‌‌عبد به واسطه گرسنگى و سكوت مى‌تواند به من نزديك گردد و قرب معنوى پيدا كند.

4ـ حزن و اندوه دايم:

‌‌‌حالت حزن كه از حالات ممدوح است (پس از اين، راجع به مدح حزن توضيح خواهيم داد) از آثار جوع و سكوت است.